Gujarat Board GSEB Solutions Class 10 English Second Language Supplementary Chapter 12 Guests with Guns Textbook Exercise Questions and Answers.
GSEB Class 10 English Textbook Solutions Supplementary Chapter 12 Guests with Guns (Second Language)
GSEB Class 10 English Guests with Guns Text Book Questions and Answers
Read the passage and answer the questions.
(1) In the middle of the last century, areas on the boundary of Maharashtra were full of thieves and dacoits. They used to raid the villages, terrify people and take away their valuables. The police could not protect the people. The villagers had to do something to save themselves.
One such dacoit was Makhkhansinh. He was dangerous and had a strong gang. He had now become very bold. He sent advance warning to the people about his raid. If anyone tried to play any trick, he gave them severe punishment. The villagers tried to resist the dacoits but they failed. [Page 53]
Questions :
(1) What was the problem in the areas on the boundary of Maharashtra ?
(2) What did the dacoits do ?
(3) The police?
(4) What was Makhkhansinh ?
(5) What kind of a dacoit was Makhkhansinh ?
(6) How can you say that Makhkhansinh had become bold?
(7) If anyone tried to play a trick
(8) but they failed.
Answers :
(1) The areas on the boundary of Maharashtra were full of thieves and dacoits.
(2) The dacoits used to raid the villages, terrify people and take away their valuables.
(3) The police could not protect the people.
(4) Makhkhansinh was a dacoit.
(5) Makhkhansinh was a dangerous and bold dacoit.
(6) Makhkhansinh had become bold because he sent advance warning to the people about his raid.
(7) If anyone tried to play a trick, Makhkhansinh gave them severe punishment.
(8) The villagers tried to resist the dacoits, but they failed.
(2) One day a rich man named Bapurao received a warning: ‘Your house would be attacked tonight.’ He also received a usual warning: ‘Not to hide the valuables and not to inform the police.’Bapurao became pale when he heard it. He had a big haveli and many servants. His cupboards were full of precious things.
He was worried. But his wife Parvatibai was a brave and clever woman. When he told all this to her, she asked him, “What do you plan to do ?”
“Surely I will not surrender to Makhkhansinh. I will fight with them with my men and servants. What do you think?”
“I think it is useless to give fight to the dacoits because they are more powerful.”
“But what else can we do ?” asked Bapurao.
“I think we should outwit the dacoits by some plan,” said Parvati thoughtfully. [Pages 53-54]
Questions :
(1) What warning did Bapurao receive?
(2) Why was Bapurao worried?
(3) What kind of a woman was Parvatibai?
(4) What did Bapurao plan to do?
(5) What did Parvatibai think about Bapurao’s plan ?
(6) What did Parvatibai plan to do?
Answers:
(1) Bapurao received a warning that his house would be attacked and that he should not hide his valuables or inform the police.
(2) Bapurao was worried because his cupboards were full of precious things.
(3) Parvatibai was a brave and clever woman.
(4) Bapurao planned to fight the dacoits with his men and servants.
(5) Parvatibai thought that it was useless to give fight to the dacoits because they were more powerful.
(6) Parvatibai planned to outwit the dacoits.
(3) Bapurao felt a little relaxed. He went to the town to search the men to help him, and Parvatibai sat for a long time thinking. Soon it was evening. Bapurao came back and told his wife: “I have collected about twenty men. We will hide in the woods near the village border. We will attack the dacoits before they can enter the village.” It was now dark and the whole village was silent. Parvatibai then called her servants and the two cooks.
She ordered them to cook a royal meal for fifty people. “The meal should be ready by midnight,” she said to the chief cook. The servants were surprised but they started their work. She supervised the work. An arrangement was made for the meal. She put on a new sari. She arranged all the ornaments except the mangalsutra in a thali and stood waiting. [Page 54]
Questions :
(1) Why did Bapurao go to the town ?
(2) How many men did Bapurao collect ?
(3) What did Bapurao plan to do ?
(4) What did Parvatibai order the cooks to do ?
(5) What did Parvatibai arrange in a thali ?
Answers :
(1) Bapurao went to the town to search for men to help him.
(2) Bapurao collected about twenty men.
(3) Bapurao planned to hide in the woods near the village border and attack the dacoits before they could enter the village.
(4) Parvatibai ordered the cooks to cook a royal meal for fifty people by midnight.
(5) Parvatibai arranged all the ornaments except the mangalsutra in a thali.
(4) Makhkhansinh was still hesitating but she asked them to sit. She ordered the servants to serve hot food. While they were eating, she personally took care of each one. When they finished their supper, she brought the thali full of valuables. She placed it in front of the dacoit chief. Then she told him: “Brother, this is all that I have, but I have kept back only one piece for myself.” She showed her mangalsutra on her neck and said, “It is sacred symbol that I wear for the long life of my husband. I request you not to take it.”
The dacoit chief could not control himself. With emotion in his voice he said: “Of course, I will not take it. We have eaten your salt. And you have called me ‘brother’ and given me a brother’s welcome. From today you are my sister and I will take care of you.” Saying this he returned the thali of valuables to her. He also ordered his men to free her husband whom they had caught outside the village. [Page 55]
Questions:
(1) How did she treat the dacoits ?
(2) What did she place in front of Makhkhansinh ?
(3) What did she request Makhkhansinh ? Why ?
(4) Why did Makhkhansinh promise to take care of her?
(5) What did Makhkhansinh do with the thali of valuable ?
(6) What did Makhkhansinh order his men ?
Answers :
(1) She ordered her servants to serve hot food to the dacoits and while they were eating, she personally took care of each of them.
(2) She placed a thali full of valuables in front of Makhkhansinh.
(3) She requested Makhkhansinh not to take her mangalsutra because she wore it for the long life of her husband.
(4) Makhkhansinh promised to take care of her because she had called him ‘brother’ and had given him a brother’s welcome.
(5) Makhkhansinh returned the thali of valuables to her.
(6) Makhkhansinh ordered his men to free the husband whom they had caught outside the village.
Guests with Guns Summary in Gujarati
છેલ્લી સદીના મધ્યકાળમાં મહારાષ્ટ્રના સરહદી વિસ્તારો ચોર અને ડાકુઓથી ભરપૂર હતા. તેઓ ગામડાંઓ પર હુમલો કરી લોકોને ડરાવી તેમની કીમતી ચીજો પડાવી જતા. પોલીસ પ્રજાનું રક્ષણ કરી શકતી ન હતી. આત્મરક્ષણ માટે ગ્રામજનોએ જ કંઈક કરવું પડતું.
મખ્ખનસિંહ આવો જ એક ડાકુ હતો. એ ખતરનાક હતો અને તેની પાસે ખડતલ ટોળી હતી. હવે તે ખૂબ જ બહાદુર બની ગયો હતો. પોતાની ધાડ પાડવાની ચેતવણી તે લોકોને અગાઉથી મોકલી આપતો. કોઈ પણ ચાલાકી કરવાનો પ્રયાસ કરે તો તે તેમને સખત સજા કરતો. ગ્રામજનોએ ડાકુઓનો પ્રતિકાર કરવાનો પ્રયાસ કર્યો પણ તેઓ નિષ્ફળ ગયા. તમે આ ગામમાં રહેતા હોત તો તમે શું કર્યું હોત? એક દિવસ બાપુરાવ નામના એક પૈસાદાર માણસને જાસો મળ્યો: “આજે રાતે તમારા ઘર પર ધાડ પાડીશું.” સાથે સામાન્ય ચેતવણી પણ આપવામાં આવી : “કીમતી ચીજો છુપાવવી નહિ અને પોલીસને ખબર કરવી નહિ.”
બાપુરાવ તો આ સાંભળીને ફિક્કા પડી ગયા. તેને મોટી હવેલી અને ઘણા નોકરો હતા. તેનાં કબાટો કીમતી ચીજોથી છલકાતાં હતાં. તેને ચિંતા થવા લાગી. પણ તેની પત્ની પાર્વતીબાઈ બહાદુર અને હોશિયાર સ્ત્રી હતી. જ્યારે તેણે (બાપુરાવ) તેને (પાર્વતીબાઈને) આ વાત કરી, ત્યારે તેણે (પાર્વતીબાઈએ) તેને પૂછ્યું, “તમે શું કરવા ધારો છો?”
“હું ડાકુઓને તાબે નહિ થાઉં એ નક્કી. હું મારા માણસો અને નોકરો સાથે તેમનો સામનો કરીશ. તને શું લાગે છે?” “મને લાગે છે કે ડાકુઓ સામે લડવામાં માલ નથી, કારણ કે તેઓ વધારે શક્તિશાળી છે.” “તો આપણે બીજું શું કરી શકીએ?” બાપુરાવે પૂછ્યું. “મને લાગે છે કે આપણે કંઈક ચાલાકી કરીને ડાકુઓને પરાસ્ત કરવા જોઈએ,” પાર્વતીએ વિચાર કરતાં કહ્યું. “પણ કેવી રીતે! તારી ઘરેણાંની પેટી આપણે ક્યાંક છુપાવી દઈશું … જેમ કે ગમાણમાં છાણના ઢગલામાં?” “મને વિચારવા દો,” તેણે કહ્યું. “ત્યાં સુધીમાં તમને જે યોગ્ય લાગે
તે તમે કરો. હું મારી રીતે તેમની સામે લડીશ. ચિંતા કરશો નહિ.”
બાપુરાવને થોડી રાહત થઈ. તેને મદદ કરે તેવા માણસોની શોધમાં તે શહેરમાં ગયા અને પાર્વતીબાઈ ક્યાંય સુધી વિચાર કરતાં બેસી રહ્યાં. સાંજ પડી ગઈ. બાપુરાવે આવીને તેની પત્નીને કહ્યું, “મેં વીસેક માણસો એકઠા કર્યા છે. ગામની સીમ પાસેના જંગલમાં અમે સંતાઈ જઈશું. ડાકુઓ ગામમાં પેસે તે પહેલાં જ અમે તેમના પર હુમલો કરીશું.”
હવે અંધારું થઈ ગયું હતું. આખુંય ગામ શાંત હતું. પાર્વતીબાઈએ તેના નોકરોને અને બે રસોઇયાને બોલાવ્યા. તેણે તેમને પચાસ માણસો માટે શાહી જમણ તૈયાર કરવા કહ્યું. “મધરાત સુધીમાં જમણ તૈયાર થઈ જવું જોઈએ,” તેણે મુખ્ય રસોઇયાને કહ્યું.
નોકરોને આશ્ચર્ય થયું પણ તેમણે કામ શરૂ કરી દીધું. તે કામ પર ધ્યાન આપી રહી હતી. જમણની તૈયારી થઈ ગઈ હતી. તેણે નવી સાડી પહેરી. તેણે મંગળસૂત્ર સિવાય બધાં જ ઘરેણાં થાળીમાં ગોઠવ્યાં અને રાહ જોતી ઊભી રહી.
કલ્પના કરો તેની યુક્તિ શી હોઈ શકે? મધરાત થતાં જ તેણે કંઈક અવાજ સાંભળ્યો. ઘોડાઓ આવી રહ્યા હતા. અવાજ વધારે નજીક આવ્યો. એકાએક બારણે જોરથી ટકોરા પડ્યા. તે ડરી ગઈ પણ બીજી જ ક્ષણે તે સ્વસ્થ થઈ ગઈ. તેણે ઝડપથી દરવાજે જઈને દરવાજો ખોલ્યો. દૂર દેખાતો એક કદાવર માણસ હાથમાં બંદૂક લઈને તેની સામે ઊભો હતો. પાર્વતીબાઈ ડરી ગઈ હતી પણ હિંમતપૂર્વક ખૂબ મીઠાશથી કહ્યું:
“આવો ભાઈ, અંદર આવો.” મખ્ખનસિંહને આ સાંભળીને આશ્ચર્ય થયું. તેણે (પાર્વતીબાઈ) આગળ કહ્યું: “તમારે માટે અને આ ભાઈઓ માટે હું સાંજથી રાહ જોઈ રહી છું.” ડાકુઓને આવા અણધાર્યા આવકારથી આશ્ચર્ય થયું. કૃપા કરી અંદર આવો. સમય વેડફો નહીં. તમે થાકી ગયા હશો. હાથપગ ધુઓ, વાળું તૈયાર છે. સ્વાદિષ્ટ ભોજન કરી લો અને પછી તમારું કામ કરો.” મખ્ખનસિંહ હજુ ઢચુપચુ હતો, પણ તેણે તેમને બેસવા કહ્યું.
તેણે નોકરોને ગરમાગરમ ભોજન પીરસવા કહ્યું. તેઓ જ્યારે જમતા હતા ત્યારે તે દરેક પર વ્યક્તિગત ધ્યાન આપતી હતી. જમી લીધા પછી તે ઘરેણાંથી ભરેલી થાળી લઈ આવી. તેણે તે મુખ્ય ડાકુની સામે મૂકી. પછી તેણે કહ્યું, “મારી પાસે જે છે તે આ છે, પણ મેં એક નંગ મારા માટે રાખ્યું છે.” તેણે ગળામાંનું મંગળસૂત્ર દેખાડીને કહ્યું, “મારા પતિના દીર્ધાયુ માટે આ પવિત્ર પ્રતીક હું પહેરું છું. એ ન લેવા હું તમને વિનવું છું.” ડાકુનો સરદાર હવે શું કરશે? ડાકુનો સરદાર જાત પર કાબૂ રાખી શક્યો નહિ.
અવાજમાં ક્ષોભ સાથે તેણે કહ્યું :“અલબત્ત, હું એ નહિ લઉં. અમે તમારું લૂણ ખાધું છે. અને તમે મને ભાઈ કહીને ભાઈ જેવો આવકાર આપ્યો છે. આજથી તું મારી બહેન છે અને હું તારી સંભાળ લઈશ.” આમ કહીને તેણે ઘરેણાં ભરેલી થાળી પાછી આપી. તેણે તેના માણસોને ગામ બહાર પકડી રાખેલા તેના પતિને છોડી મૂકવાનો હુકમ કર્યો. બીજે દિવસે સવારે આ વાત સાંભળી ગ્રામજનોને આશ્ચર્ય થયું. ત્યારથી પાર્વતીબાઈના ઘેર કોઈ ડાકુઓએ હુમલો કર્યો નથી. આજે પણ તેઓ ગામનાં બાળકોને આ વાત કહે છે.
બાહુબળ કરતાં બુદ્ધિ બહાદુર છે.
Word Meanings
phrases
(1) to play a trick (પ્લે અ ટ્રિક) યુક્તિ કરી બનાવવું, યુક્તિ કરવી
(2) to take care of (ટેક કેઅર ઑ) -નું ધ્યાન રાખવું